Zeefopening geotextiel als functie van aanliggende grond (volgens R. Veldhuijzen Van Zanten)

Berekeningsmethode

H.J.M. Ogink heft het concept ontwikkeld om het geotextiel al een zeef te gebruiken. Hij definieerde in 1972 de waarde O x (geotextiel) en de relatie tot de D y (grond). De criteria voor zanddichtheid van een geotextiel, in contact met grond, waren als volgt:

O₉₀ / D₉₀ =< 1(laminaire stroming, geweven geotextiel)

0₉₀ / D₉₀ =< 1,8 (laminaire stroming, niet-geweven geotextiel)

O_max/ D_min =< 1 (dynamische situatie, impact van golven)

Ervaring leerde dat het weerhouden van fracties ook en vooral gebeurt door gewelfvorming van fracties die dikwijls kleiner zijn dan de openingen van het geotextiel. De formule die vandaag dikwijls gebruikt wordt is:

O₉₀ / D₉₀ =< 2 (laminaire stroming)

De berekeningsmethode in de Texion Applet, maakt tevens gebruik van de gelijkvormigheid coëfficiënt van de grond (Cu = D₆₀/ D₁₀) en maakt het onderscheid tussen de toepassingen: (1) met laminaire stroming (b.v. drainage, wegen toepassingen) en (2) onderhevig aan golfaanval (b.v. oeverbeschermingen).

Waterdoorlatendheid en gronddichtheid

Deze eigenschappen staan in conflict tot mekaar. Hoe groter de openingen, hoe meer water er doorheen stroomt, maar hoe minder fracties worden tegengehouden. Er dient een optimum gezocht om beide voorwaarden te verzoenen.

Indien er een keuze dient gemaakt tussen waterdoorlatendheid en gronddichtheid, is het de ervaring van Texion dat de 0₉₀ te groot kan worden gekozen. Het doorspoelen van kleine fracties, doorheen het geotextiel, laat toe dat er zich een natuurlijk filter vormt. Deze gegradeerde structuur zorgt ervoor dat dichtslibben op termijn wordt voorkomen.

De ontwerper zal dienen na te gaan of de (theoretisch) berekende eisen, als combinatie, bestaan in een geotextiel. Texion kan hierover advies geven.